„Żyjesz człowieku przecież, jak umiesz najpiękniej…
Jednemu to lepiej a drugiemu gorzej
jak zwykle
wychodzi…
Żyjesz i kochasz
Pracujesz, się bawisz
By zakończyć życie w tej jedynej chwili
Która zawsze przecież zbyt wcześnie przychodzi…”
[K.M.L. 2010]
Dyrektorze
Szkoły 103, nauczycielu, współpracowniku, opiekunie, mentorze, życiowy doradco,
przyjacielu, Krzysztofie!
Miałeś
rację pisząc ten wiersz - zbyt wcześnie przychodzi koniec… Twoje ziemskie
pielgrzymowanie, choć przecież żyłeś najpiękniej jak umiałeś… przerwał Pan
wzywając Cię do siebie…
Towarzyszymy
Ci w tej ostatniej ziemskiej wędrówce wspominając jakim byłeś wyjątkowym człowiekiem...
Niełatwo jest w kilku słowach opisać Ciebie, Twoje dokonania, osiągnięcia i
sukcesy…
Byłeś
osobą niezwykłą – świetnym Dyrektorem o wielkim sercu, dbającym o dobro szkoły
(uczniów, rodziców, nauczycieli i pracowników). Dyrektorem zabiegającym o
dobry wizerunek szkoły i wysoki jej poziom w każdym wymiarze… Odpowiadałeś na
potrzeby drugiego człowieka, pełen empatii pochylałeś się nad każdym problemem,
nie bałeś się podejmowania trudnych decyzji, zmagałeś się z przeciwnościami
zawsze kierując się dobrem osób niepełnosprawnych. Byłeś niestrudzonym w swoich
wysiłkach wulkanem energii.
Twoja
charyzma, ogromna wrażliwość i zawodowa pasja odcisnęły piętno w każdym, kto
miał możliwość spotkać Cię na swej drodze – zarażałeś energią, byłeś wizjonerem
i drogowskazem, wyznaczałeś kierunki...
Byłeś
człowiekiem nietuzinkowym, nad wyraz ludzkim, życzliwym i oddanym, człowiekiem
o szerokich horyzontach, obszernej wiedzy i doświadczeniu… Miałeś
szczególny dar wywoływania uśmiechu na ludzkich twarzach… Potrafiłeś docierać
do serc i umysłów wielu…
Byłeś
kochany przez swoich uczniów, szanowany przez rodziców, ceniony przez
nauczycieli i pracowników…
Zawsze
pozostaniesz dla nas kimś, kto wniósł w nasze życie wielkie pokłady serdeczności,
ciepła, dobra, miłości i humoru.
Dziękujemy,
że mogliśmy Cię poznać, że dla nas po prostu byłeś, dziękujemy za wrażliwość na
potrzeby uczniów i ich rodzin, za troskę o wszystkich pracowników, za wszelkie
starania aby nam w szkole żyło się jak najlepiej, za to, że nasze życie było
dla Ciebie ważne – tak wiele Ci zawdzięczamy…
Dziękujemy
za Twoją służbę, za Twoje świadectwo miłości do Boga i bliźniego…
Ufamy,
że Bóg wynagrodzi Ci wszelkie dobro jakie wyświadczyłeś innym…
W
jednym ze swoich wierszy pytasz:
„Więc jeśli umrę
Cóż po mnie zostanie?”
Na
pewno – dobra myśl o Tobie w naszych sercach, wspaniałe wspomnienia w naszych
umysłach oraz obraz Twojej osoby – słusznych gabarytów z niezapomnianym
śmiechem i życzliwością w oczach…
Twój
Duch zawsze będzie obecny w życiu naszej szkoły…
Dyrektorze
– nigdy nie miałeś czasu odpocząć…
Teraz
odpoczywaj w pokoju i żyj w szczęściu wiecznym…
